Archiwa

Sobota, 14 lipca 2018 roku, Anglia. Tego dnia lotnicze świry dzielą się na tych, którzy są na Royal International Air Tatoo w Fairford (RIAT) i tych drugich, którzy wybrali Flying Legends w Duxford. My należymy do tych drugich. Nie jesteśmy jednak na terenie Imperial War Museum (IWM) tak jak w poprzednich latach, ale obstawiamy pola w samym Duxford. Powody takiej decyzji są dwa. Pierwszy – kiedyś trzeba w końcu popatrzeć jak Flying Legends wygląda z zewnątrz. Drugi i w zasadzie główny – istnieje chytry plan zaliczenia dwóch pokazów jednego dnia. Nie chodzi tu oczywiście o RIAT, ale o wieczorne pokazy w Schuttleworth Collection w Old Warden odległym o około 40 minut jazdy samochodem. Plan zakłada opuszczenie Duxford około godziny 17 i przyjazd do Old Warden przed 18. Kiedy więc F-35 z Mustangiem i Spitfire’em kończą swój pokaz, a na niebie zaczyna buczeć norweska Dakota, zwijamy „bazę” i pakujemy się do samochodu. Korków wokół IWM jeszcze nie ma więc wszystko idzie zgodnie z planem, a jazdę umila nam koncert w wykonaniu mających akurat swój pokaz samolotów Red Bulla (DC-6, B-25, P-38 i F4U). W Schuttleworth jesteśmy około 17:40. Akurat w sam raz żeby zająć dogodne pozycje, bo równo o 18 zaczynają się pokazy. Bezpośrednio przy barierkach miejsc już oczywiście nie ma, ale generalnie nawet w „10 rzędzie” jest całkiem fajnie, bo strefa publiczności ma niewielkie nachylenie w kierunku pasa startowego. Trudno tu zresztą mówić o jakichś rzędach. Strefa publiczności przypomina raczej teren pikniku ze stolikami lub rozłożonymi na trawie kocami. Nikt się nie tłoczy, ogólnie – sielanka. Prawie punktualnie o 18 wzbija się w powietrze dwupłatowy Gladiator a chwilę po nim Hurrricane (w zasadzie Sea Hurriacane). Zaletą pokazów w Schuttleworth jest to, że samoloty latają tu dużo bliżej i niżej niż na „dużych” imprezach. Dodatkowo w czasie wieczornych pokazów słońce mamy już dość nisko nad horyzontem, z boku i lekko z tyłu, co daje bardzo przyjemne światło. Ale wróćmy do tego co na niebie. Właśnie Hurry z Gladiatorem wykonują kilka przelotów w zwartym szyku i pokazy zaczynają się na dobre. W czasie wieczornych pokazów w Schuttleworth przenosimy się w czasy początków lotnictwa, czasem tylko na niebie pojawi się coś nowszego, na przykład jakaś konstrukcja z lat 50-tych XX wieku. Najstarszy samolot jaki dziś oglądamy w powietrzu, to zbudowany 1917 roku Bristol Fighter F2.b, zaś najmłodszy - wyprodukowany w pierwszej połowie lat 50-tych Percival Provost. Oprócz wspomnianego Bristola okres I wojny światowej reprezentuje jeszcze Avro 504. Na niebie jednak królują głównie konstrukcje z okresu dwudziestolecia międzywojennego. Poza wspomnianą już parą myśliwców są to dwupłatowe: Blackburn B2, DH Cirrus Moth, DH Moth, Southern Martlet i Po-2 oraz jednopłaty: Magister, Desoutter, Mew Gull i Lysander. Nie może również zabraknąć szybowców SG 38 i Kirby Kite. Prezentacje w powietrzu, to głównie niskie przeloty. Samoloty latają nie tylko solo, ale również w parach i trójkami. Wszystko na spokojnie, ale efektownie. Trochę dreszczyku emocji dostarczył pokaz w wykonaniu reprezentanta młodszego pokolenia. Zbudowany w 1952 roku DHC Chipmunk najpierw wykonuje kilka akrobacji po czym pilot wyrzuca z kabiny wstęgę z bibuły. Następnie atakuje spadającą wstęgę, za każdym razem rozrywając ją na mniejsze kawałki. Zabawa z bibułą to jeszcze nie koniec pokazu. Widzimy jak kilka osób ustawia na środku lotniska kilkumetrowy drąg z przyczepioną czerwoną wstęgą. Pilot Chipmunka wykonuje niski przelot i łapie wstęgę na skrzydło. Obsługa przyczepia do drąga następną wstęgę i przy kolejnym przelocie samolot łapie ją na drugie skrzydło. Taka ciekawostka. Gdy słońce dotyka już prawie horyzontu, w powietrze wzbijają się dwie konstrukcje z pionierskiego okresu lotnictwa. Chociaż samoloty te zostały zbudowane w latach 60-tych XX wieku na potrzeby filmu „Ci wspaniali mężczyźni na swych latających maszynach”, to konstrukcje zostały wykonane dokładnie tak jak ich pierwowzory z 1910 roku. Pierwszy startuje Bristol Boxkite i odnosi się wrażenie, że samolot ten unosi się w powietrzu tylko dzięki modlitwom wznoszonym do nieba przez pilota. Samolot leci bardzo wolno nabierając niewiele wysokości. Pilot trzyma sterownicę na wysokości twarzy, stąd wrażenie rąk uniesionych do modlitwy. Kolejny aktor, Avro Triplane lata już bardziej żwawo. Samoloty wykonują kilka przelotów, a gdy słońce znika za horyzontem, kolejno lądują. Podsumowując, wieczorne pokazy w Schuttleworth Collection, to bardzo fajna impreza dla osób lubiących stare i bardzo stare samoloty. Ciekawa sceneria, przyjemne światło zachodzącego słońca i przede wszystkim unikalne samoloty, to największe atuty tego miejsca. Na pewno jeszcze tu wrócimy. Lucjan "Acroluc" Fizia

Tuż przed dużymi pokazami RIAT w Fairford postanowiliśmy wybrać się na Mach Loop w Walii. Część z nas była już kiedyś w Axalp i pałała tęsknotą za zdjęciami statków powietrznych z górami w tle, całe więc szczęście, że na miejscu w Anglii mamy naszych SPFLowych waryjotów, którzy tę walijską mekkę fotografów lotniczych znają jak własną kieszeń. W tym miejscu ogromny ukłon w stronę Piotrka, który był na miejscu naszym przewodnikiem, kierowcą, żywicielem, a co najważniejsze świetnym kompanem. Dawno się tak nie śmialiśmy jak podczas tej wyprawy i na pewno jej nie zapomnimy. Wyruszyliśmy z Londynu przed drugą w nocy i po około 4 godzinach dotarliśmy na miejsce ciesząc się, że jeszcze załapaliśmy się na miejsce parkingowe tuż pod The Bwlch. Dzięki temu mogliśmy na spokojnie uciąć sobie małą drzemkę w aucie i odespać trasę. Miejsca parkingowe w całej okolicy znikały jak ciepłe bułeczki i jeśli ktoś przyjechał później niż o 8:30 to musiał długo krążyć wokół loopa i niestety finalnie zmieniać oryginalne plany, co do miejsca, z którego planował robić zdjęcia. Zaczęliśmy się zastanawiać cóż to będzie latało, że aż tylu pasjonatów lotnictwa postanowiło niemal oblepić wszystkie możliwe punkty spotterskie na Mach Loop, gdyż zazwyczaj nie ma tam zbyt wielu ludzi.  Dość szybko, po rozmowach z innymi fotografami dowiedzieliśmy się, że atrakcją dnia będzie kanadyjski hornet. No miód na nasze uszy. Czekaliśmy jak na szpilkach, aż się zjawi, ale zanim się doczekaliśmy zapełnialiśmy karty kadrami z F-15 stacjonującymi w Lakenheath. Nie pamiętam już ile tych przelotów było, ale na tyle dużo, by rozgrzać się choć fotograficznie, ponieważ od rana temperatura i wiatr nie rozpieszczały. W ciągu dnia pogoda zmieniała się kilkukrotnie, więc na przemian zdejmowaliśmy warstwy odzieży i je zakładaliśmy z powrotem. Pewnie nie o pogodzie chcecie tu czytać, ale to z nią wiązała się nieustanna zmiana warunków świetlnych. Wróćmy więc do tego co tygryski lubią najbardziej - w oczekiwaniu na F-18 z Kanady gościliśmy herkulesa, również kanadyjskiego oraz atlasa z RAF, ale największą niespodzianką dnia był czeski gripen. Być może ktoś gdzieś wiedział, że się zjawi, ale wszyscy wokół nas byli równie zszokowani co my. Reakcje byłyby podobne gdyby zawitało UFO. W popołudniowym przelocie kanadyjczycy wysłali dla odmiany horneta w nowym pięknym malowaniu, które przepięknie odcinało się na tle zboczy gór pomimo gorszych warunków pogodowych. Radość wszystkich była nie do opisania, a okrzyki było słychać ze wszystkich zakamarków The Bwlch. Na koniec jeszcze kilka przelotów F-15 i czas był już schodzić na dół. Do hotelu dotarliśmy zmęczeni, ale szczęśliwi. Środa była zdecydowanie słabsza pod względem ilości przelotów, latały praktycznie tylko F-15 i pomimo, że często było je słychać gdzieś w pobliżu, to Mach Loop omijały bardzo szerokim łukiem. W długich przerwach między lotami z nudów panoramowaliśmy nawet samochody poruszające się po drodze w dolinie lub fotografowaliśmy owce pasące się tuż obok nas. Na sam koniec dnia zaskoczył nas przelotem osprey. W tym przypadku od lokalnych fotografów mieliśmy cynk na około 10 minut przed czasem. W ciągu tych dwóch dni brakowało nam przede wszystkim hawków, liczyliśmy też na nieco więcej statków lotniczych zjawiających się w Anglii w związku z RIAT. W końcu to jedna z niewielu okazji dla zagranicznych pilotów by przelecieć na niskim pułapie w Narodowym Parku Snowdonii. Domyślamy się, że RAF we wtorek skupił swoją uwagę na Fly Past, czyli paradzie lotniczej w związku ze stuleciem lotnictwa w Anglii, ale liczyliśmy, że w środę pojawią się w Walii. Tak czy inaczej bardzo jesteśmy zadowoleni z tego co udało nam się na Mach Loopie ustrzelić. Efekty naszych łowów można  podziwiać w załączonej galerii. Jeśli będziecie planować wyprawę w to fantastyczne miejsce poczytajcie w necie, które miejsca dają jakie możliwości, czy jakie zasady obowiązują w odniesieniu do parkowania oraz jak by nie patrzeć, przebywania na prywatnych terenach, na których pasą się owce. Ta wyprawa to taki potrójny debiut. Po pierwsze, dla nas to był debiut na Mach Loop, po drugie to pierwszy raz kiedy zjawiły się tam i kanadyjski hornet i czeski gripen, a po trzecie, podobno jeszcze się nie zdarzyło żeby w ciągu dnia gdy odbywają się loty nad Mach Loop nie pojawił się Hawk. Marta "holka" Holka

W weekend 7-8 lipca b.r. już po raz dziesiąty zorganizowano na Podhalu piknik lotniczy. Gospodarzem tej imprezy był jak co roku Aeroklub Nowy Targ. Mimo utrudnień na remontowanej Zakopiance udało nam się dotrzeć na miejsce bez większych problemów. Jak zwykle nasza wizyta rozpoczęła się od rozpoznawczego spaceru po terenie lotniska i ustanowionych stref. Warunki pogodowe były tym razem bardzo sprzyjające względem zeszłych edycji. Organizatorzy zapewnili w tym roku bogatszą niż dotychczas ofertę pokazów. Na niebie w Nowym Targu zaprezentowały się samoloty akrobacyjne, takie jak SU-31 pilotowane przez legendę akrobacji samolotowej Jurgisa Kairysa, XA-41 prowadzone przez mistrza Artura Kielaka, a także Edge 540 TK kierowanego przez zawodnika Red Bull Air Race Łukasza Czepielę. Nowotarskiej publiczności zaprezentowały się również zespoły i pary. Wspaniały pokaz precyzji latania grupowego pokazali panowie ze śląskiej grupy akrobacyjnej Firebirds, ciekawe i emocjonujące mijanki przedstawiła zaś para JAK-3U z XA-41. Pięknie zaprezentowała się również dwójka AeroSPARX, których kolorowe dymy świetnie urozmaiciły pokaz. W Nowym Targu występowały również śmigłowce. Widzowie mogli obejrzeć parę szturmowych Mi-24 oraz Bolkowa Bo 105. Na pikniku nie zabrakło także CASY C295 z bazy w Balicach. Piloci pokazali na co tak naprawdę stać tą maszynę. Szybkie przeloty, ciasne ostre zakręty oraz spektakularny "kosiak" symulujący lądowanie, to wszystko co widownia lubi najbardziej. Na pikniku nie zabrakło również stałych bywalców takich jak RWD-5, Boeing Stearman, JAK-18, czy Piper Cub. Bardzo niskie, przykuwające uwagę zgromadzonych, przeloty wykonał również Słowak Arnost Foff na samolocie potocznie nazywanym przez publiczność auto-lotem Morava L-200D. Wieczorem Organizatorzy X Nowotarskiego Pikniku Lotniczego przygotowali dodatkową niespodziankę, jak mawia pewien ekspert i komentator piłkarski ,,truskawkę na torcie”. Nocny pokaz grupy The Flying Dragons oraz AeroSPARX. Oba zespoły wystąpiły z użyciem specjalnych oświetleń oraz pirotechniki. Publiczność w Nowym Targu była zachwycona, my zresztą też. Reasumując bardzo fajna rodzinna atmosfera, wiele atrakcji na niebie, pokazy pełnych możliwości maszyn oraz przyjemna pogoda. Do Nowego Targu wrócimy na pewno za rok. Do zobaczenia! Kamil ,,Kamio” Łach